مجله فوتبال: «فکر می‌کنم این یک بازی خیلی خوب بود، از ابتدا تا انتها»، هم با توپ و هم بدون توپ، هلند کاملاً اوضاع را تحت کنترل داشت؛ گل‌های خوب، مالکیت خوب توپ و سازماندهی عالی. بله، این یک شب عالی بود.»

کاپیتان تیم ملی هلند و لیورپول کاملاً درست می‌گفت. بازی که در استادیوم یوهان کرویف آرنا شاهدش بودم، احتمالاً کرویف همیشه منتقد هم از نمایشی که شاهد آن بود، راضی به‌نظر خواهد رسید.

تیم متشکل از باتجربه‌ها و بازیکنان جوان، رونالد کومان پس از پیشرفت‌های قابل‌توجه سال گذشته، یکی دیگر از تیم‌هایی است که یک پای محکم به‌سوی جام جهانی آمریکای شمالی برداشته است و باید جدی گرفته شود.
لاله‌های هلندی را معمولاً باید جدی گرفت، کشوری کوچک با ۳ حضور در فینال جام جهانی، رکوردی زجرآور و دردناک در اختیار دارد!

با این حال، مربی سابق اورتون و بارسلونا از زمان آغاز دوباره دورانش در مارس ۲۰۲۳ و شکست سنگین ۴-۰ برابر فرانسه، با فراز و نشیب‌هایی روبه‌رو بوده است. البته در آن بازی، مصدومیت‌ها و ویروسی که در اردوی هلند شیوع پیدا کرد؛ آنفلوآنزا بوده یا کار یک مرغ خراب، بسته به این‌که حرف چه کسی را باور کنید؛ تا حدی این شکست را توجیه می‌کرد. اما این باخت سنگین باعث شد عملکرد جسورانه‌ی هلند در جام جهانی، زمانی که در ضربات پنالتی به قهرمان جام، آرژانتین، شکست خورد، گذشته‌ای دور به‌نظر برسد.

اما حالا کومان با در اختیار داشتن تیمی مستعد و پرعطش، دردسر خوبی برای انتخاب تیم دارد؛ تیمی که می‌تواند توتال فوتبال خود را عرضه کند. اسامی در تمامی نقاط زمین نشان از زمینی حاصل‌خیز و لاله‌های رنگارنگ باغ زیبای «کوکن‌هوف» دارد.

مشت نمونه‌ی خروار است؛ هر یک از این بازیکنان کمابیش نقش مهمی در تیم‌های خود بازی می‌کنند.

«بارت فِربروخن»، دروازه‌بان قابل‌اطمینان برایتون، از دروازه محافظت می‌کند.

در خط دفاعی، ویرجیل فن دایک رهبری و رتق‌وفتق اوضاع را به‌دست دارد و در کنار او یان پل فان‌هکه، هم‌تیمی بروخن در برایتون، و «میکی فن دِفن» از تاتنهام، یورین تیمبر، رقیب او در آرسنال، و ماتایس دِلیخت در یونایتد حضور دارند. در جناحین فن دایک، دنزل دومفریز در دفاع راست هلند و اینتر، مهره‌ای باارزش است و در جناح چپ و گاه در قلب دفاع، «ناتان آکه» در منچسترسیتی بازیکنی انعطاف‌پذیر است. یورل هاتو از چلسی، یان ماتسن از استون‌ویلا و هارتمن از بارنلی حسابی دست رونالد کومان که خود مدافع نفوذی نابی بود را باز می‌گذارد.

در خط میانی هم گل‌های سرسبد بسیاری موجود است؛ فرنکی دی‌یونگ از بارسلونا، تیجانی ریندرز از منچسترسیتی، رایان خرافنبرخ از لیورپول، ژاوی سیمونز از تاتنهام‌هاتسپر. باز هم هست که از خیر اشاره به آن می‌گذرم.

در خط حمله، ممفیس دیپای از کورینتیانس برزیل همچنان به رکوردشکنی‌هایش ادامه می‌دهد و انتخاب اول کومان در خط حمله است. بقیه اعضای این خط متشکل از کودی خاکپو، لیورپولی، دونیِل مالن از استون‌ویلا، پسر پاتریک کلایورت مشهور، جاستین از بورنموث و ووت وخهورست بلندبالا، ذخیره‌ای باارزش، و کلزن از آژاکس آمستردام و برایان برابی از ساندرلند هستند!

بد نیست، درست می‌گویم؟ شما چه فکر می‌کنید؟ در روزش قدرت از پای درآوردن هر حریفی را دارند.

بسته به حریف، کومان بین سیستم کلاسیک ۳-۳-۴ هلندی (اگرچه کمی کمتر با محوریت توتال فوتبال) و سیستم ۲-۵-۳ با فول‌بک‌های تهاجمی، چرخش ایجاد می‌کند. و همین مجموعه گزینه‌های زیادی در اختیار کومان قرار داده‌اند تا برای مسابقات جام جهانی آماده باشد.

هلند پتانسیل زیادی دارد، به‌شرطی که همه‌ی بازیکنان سالم بمانند. اما باید تعادلی ظریف برقرار شود، چون لاله‌ها بدون بعضی از بَرگ‌ها و ساقه‌های کلیدی بسیار آسیب‌پذیر به‌نظر می‌رسند. در سال گذشته ممفیس دیپای و فرنکی دی‌یونگ مجموعاً فقط شش بازی انجام دادند و تیم مجبور شد راه‌های عمل‌گرایانه‌تری برای پیروزی پیدا کند، چراکه از دو مهره‌ی خلاق خود محروم بود.

کومان در سال ۲۰۲۳ از ۳۸ بازیکن استفاده کرد، در حالی که در پایان دوره‌ی اولش در سال ۲۰۱۹ فقط ۲۵ بازیکن را به میدان فرستاده بود. تیم هلند شجاعت و باور لازم برای موفقیت را دارد. اگر کومان بتواند استعدادهای تیمش را در قالبی منسجم و تأثیرگذار شکل دهد و تقویت کند، فکر می‌کنم آن‌ها می‌توانند بذر گل‌های خود را تا مراحل پایانی در زمین‌های مختلف بپاشند!

در روز یکشنبه بالاخره شاهد بازی جانداری از تیم ملی هلند در آمستردام بودم که با پیروزی قاطع مقابل فنلاند، قدم بزرگی به سمت جام جهانی برداشت. به لطف دو پاس گل و یک گل از ممفیس دیپای، هلند در نیمه‌ی اول با خیال راحت پیش افتاد. نتیجه‌ی نهایی ۴-۰ بود. سه روز پیش هلند ۰-۴ مالت را شکست داده بود، اما آن بازی به اندازه‌ی دیدار یکشنبه در یوهان کرویف آرنا چشمگیر نبود.

با حضور دونیل مالن در پست وینگر راست و جاستین کلایورت در میانه‌ی میدان، هلند پیش از نیمه کاملاً در مقابل فنلاندی‌ها مسلط بود و ممفیس نقش اصلی را ایفا کرد. او پاس گل‌های مالن و ویرجیل فان‌دایک را داد و یک پنالتی را هم به گل تبدیل کرد.

در نیمه‌ی دوم، هلند کمی سرعتش را کم کرد، اما کودی خاکپو گل زیبایی به ثمر رساند. با این پیروزی، هلند سه امتیاز از رقیبش لهستان جلو افتاد؛ تیمی که کمی بعدتر ۰-۲ لیتوانی را شکست داد. سباستین شیمانسکی و روبرت لواندوفسکی برای لهستان گلزنی کردند، ولی تصور نمی‌کنم به گرد پای هلند برسند.

اگر هلند در ۱۴ نوامبر مقابل لهستان پیروز شود، صعودش به جام جهانی سال آینده در آمریکا، کانادا و مکزیک قطعی می‌شود. با تساوی، به‌طور غیررسمی صعود کرده است و حتی با یک شکست هم مشکل بزرگی نخواهد داشت، چون تفاضل گل خیلی مناسبی دارد.

مسابقه‌ی هلند-فنلاند فقط ثبت یک پیروزی درخشان برای هلند نبود، بلکه به‌عنوان دیداری که دو رکورد در آن به ثبت رسید هم به یاد می‌ماند. با یک بنر، تماشاگران کرویف آرنا از ممفیس به‌عنوان بهترین گلزن تاریخ تجلیل کردند و بلافاصله مهاجم ۳۱ ساله یک رکورد دیگر را هم به نام خود زد.

با گل اول مالن در دقیقه‌ی هشتم، ممفیس پاس گل را ارسال کرد. این سی‌و‌چهارمین پاس گل ملی او بود و از وسلی اسنایدر با ۳۳ پاس گل پیشی گرفت. ممفیس بازیکنان بزرگی را پشت سر گذاشته است:

وسلی اسنایدر با ۳۳ پاس گل، آرین روبن و رافائل فن‌در‌فارت با ۲۸ و دنیس برکمپ با ۲۴ پاس گل!

در سرزمین یوهان کرویف، رکورد بسیار خاصی به‌حساب می‌آید، خصوصاً وقتی که ده سال پیش از این، بعد از پیوستن ناموفق از آیندهوون به منچستریونایتد، تا مدتی کسی روی او حسابی باز نمی‌کرد.

البته باید اشاره کنم، ثبت پاس گل در هلند از جام جهانی ۱۹۷۸ به‌طور کامل انجام شده و اطلاعات قبل از آن کامل نیست. از این‌رو، شانس اساتید دوران توتال‌فوتبال چون کرویف، فان‌هانگم و رابی رنسن‌برینگ افزایش می‌یابد.
پاس گل دوم فن‌دایک هم ممفیس ارسال کرد که طبق معمول با ضربه‌ی سر کاپیتان به گل تبدیل شد.

خیلی زود مشخص شد شب بی‌دردسری برای هلند خواهد بود، از این‌رو جو جشن و شادی در استادیوم جاری بود.

یورین تیمبر هم نزدیک بود گل سوم را بزند، اما ضربه‌ی سرش به تیر دروازه برخورد کرد. سه دقیقه بعد، بالاخره گل سوم هم به ثمر رسید. پس از یک هند، هلند صاحب پنالتی شد و ممفیس آن را به گل تبدیل کرد. این پنجاه‌وسومین گل ملی او بود.

احتمالاً تیجانی ریندرس در نیمه‌ی اول مرد خوشحال نبود، ولی هافبک منچسترسیتی شاهد عملکرد عالی هلند بود و کومان قصد داشت تیمش را با کلایورت در خط میانی، کنار فرنکی دی‌یونگ و رایان خرافنبرخ امتحان کند.

در نیمه‌ی دوم، ریندرس به‌جای بازیکن لیورپول وارد زمین شد. در کمتر از یک دقیقه شوت خوبی زد اما دروازه‌بان فنلاند واکنش نشان داد. کمی بعد، شوت دیگری از ریندرس بلوکه شد. نیمه‌ی دوم نسبت به نیمه‌ی اول هیجان‌انگیز نبود. هلند نیاز چندانی به حمله نداشت و فنلاندِ ناامید، قدرت مقابله با هلند را نداشت.

وخهورست، بازیکن تعویضی، همیشه شور عجیبی برای گلزنی در دقایق پایانی دارد. او موفق هم شد توپ را وارد دروازه کند، اما گل به‌خاطر آفساید مردود شد. به نظر می‌رسید نتیجه‌ی ۳-۰ باقی بماند تا اینکه خاکپو دقایقی پیش از پایان بازی، شوت زیبایی زد و هلند با نتیجه‌ی ۴-۰ پیروز شد و یک قدم دیگر به جام جهانی نزدیک‌تر شد.

لاله‌های هلندی بار دیگر غنچه داده‌اند. باید منتظر ماند و دید آیا طراوت و تازگی آن‌ها این‌بار می‌تواند حریفان جهانی خود را در پایان تابستان آینده پشت سر بگذارد یا خیر؟

شرط‌بندی علیه آن‌ها کار دشواری است. رونالد کومان در جایگاه مناسبی نشسته است. امیدوارم بتواند محصول را به‌خوبی درو کند. لاله‌های هلندی، خیلی تر و تازه و شاداب و پرطراوت به‌نظر می‌رسند.